Author: Nicky Noble

Tame Impala – Lonerism

November 10, 2012 — 1 Comment

Ongeveer een maand geleden werd ik getipt over de band Tame Impala. Ik sla zo’n aanrader meestal op in een speciale lijst in mijn telefoon om later nog eens op te zoeken, iets waar ik in dit geval nog niet aan toe was gekomen. Maar deze week kwam de naam Tame Impala mij voor de tweede keer ter ore, toen ik in een muziekwinkel vroeg welke muziek er werd gedraaid. De dromerige, psychedelische rockmuziek bleek afkomstig van het nieuwe album van de vierkoppige Australische band die al een maand in mijn ‘lijstje’ stond.

Het is duidelijk dat de jongens van Tame Impala goed hebben geluisterd naar grootheden uit de jaren ’60/ ’70, zoals The Beatles en Pink Floyd. Toch hoor je dat de muziek eigentijds en nieuw is, iets wat een eeuwige uitdaging moet zijn voor een band als deze. Met ‘Lonerism’ bevestigt Tame Impala maar weer eens hoeveel goede muziek er de laatste jaren uit Australië lijkt te komen.

Havoc – Sample Shook Ones pt. II

September 17, 2012 — 1 Comment

Mobb Deep’s The Infamous (1995), het album dat voor de definitieve doorbraak van de jongens uit Queensbridge zorgde, is nog steeds één van de beste hiphop-platen die ik ooit heb mogen beluisteren. Goed geproduceerd, duister en bejubeld binnen de New Yorkse underground-scene, bevindt The Infamous zich tegenwoordig in het rijk der klassiekers.

Het meest befaamde nummer op The Infamous is ongetwijfeld het onheilspellende “Shook Ones pt. II”, dat in Europa een groot deel van zijn bekendheid te danken heeft aan 8 Mile. Benieuwd naar het door rapper/producer Havoc gebruikte sample, stuitte ik een tijdje geleden op een Youtube filmpje, waarin te horen is hoe met het broodnodige knip- en plakwerk het oorspronkelijke sample was achterhaald door ‘sample sourcer’ Bronco. Fanatieke ‘sample sourcers’ hebben op het forum www.the-breaks.com vele hiphop samples uit de jaren ’80 en ’90 in kaart weten te brengen. Samen met o.a. “Ice Cream” van Raekwon en “Nas is Like” van Nas, was “Shook Ones pt. II” tot voor kort één van de beruchte nummers waarbij niemand daar nog in was geslaagd.

Succesvol sampelen laat zich kenmerken door de ‘eigen draai’ die aan het oorspronkelijke sample wordt gegeven, waardoor het oorspronkelijke nummer er nog amper in valt te herkennen. De tijd en moeite die het Bronco heeft gekost (in het fragment hieronder valt op hoeveel gepriegel eraan vooraf ging) om het sample uit Herbie Hancock’s “Jessica” bij de kraag te vatten, zie ik daarom ook als een groot compliment voor Havoc.

Fries & Bridges – Forever This

September 7, 2012 — 1 Comment

In overeenstemming met de laatste zomerse stuiptrekkingen die moeder natuur dit weekend voor ons in petto lijkt te hebben, bijgevoegd een lekker opzwepend en funky housenummertje in de categorie rechttoe rechtaan. Enige tijd nadat een niet veel verrassende introbeat zijn intrede doet, worden we getrakteerd op een frisse mix van funky samples, bijna á la hiphopgrootheid DJ Premier – de sound doet mij een klein beetje denken aan Riot Akt van Gangstarr (ben er inmiddels achtergekomen dat het een upgepitchete kopie is van Da Ranjahz feat. Cee lo Green – Inspiration, geproduceerd door, jawel, DJ Premier). Ook de vocalen kunnen een belletje doen rinkelen, ze zijn dan ook ingezongen door Cee lo Green, vooral bekend geworden met het tot in den treure ten gehore gebrachte Crazy van Gnarls Barkley.

Gewoon een stukje house, zoals het ooit bedoeld moet zijn en zoals het al vaak in vergelijkbare mate gemaakt is, niet veel meer dan dat. Iets wat echter niets afdoet aan de positieve, opzwepende kracht die dit soort housemuziek tot op de dag van vandaag heeft. Dus oproep aan alle DJ’s: meer van dit graag!

The Wiseguys – The Antidote

April 13, 2012 — 1 Comment

Het is weer eens tijd om terug te blikken op een subliem album uit de jaren ’90. Ik heb deze cd al een schone tien jaar in mijn kast staan en elke keer als ik ‘m weer tevoorschijn haal, lijkt ie beter te worden. Met “Ooh la la” en “Start the Commotion” bevat het album al twee representatieve klassiekers, maar het is eigenlijk weer eens zo’n plaat waarop elk nummer het goed doet. Dit wordt nog versterkt door een gros aan vette interludes.

Na hun debuut in 1996 kwamen Regal (Paul Eve) en DJ Touché (Theo Keating – tegenwoordig beter bekend als Fake Blood) in 1999 met dit zeer verdienstelijke vervolg, waarmee de heren hiphop en breaks op buitengewone wijze wisten te combineren. Er is dan ook een zeer kleine kans dat hun sound onopgemerkt is gebleven bij jongens als DJ Format en RJD2.

Ik wil één nummer uitlichten die misschien niet iconisch is voor de rest van het album, maar wel voor de klasse van dit duo. Er zijn denk ik weinig mensen die klassieke instrumenten op zo’n passende manier in een moderne jas wisten te steken als in Face the Flames. Na een opbouw vol met onheilspellende geluiden en vocalen, doet het klassieke Prelude c mineur van Sergej Rachmaninov op ongenadige wijze zijn intrede. Subliem.

Darius – Velour EP

March 20, 2012

Ik kwam een tijdje geleden na een doorclicksessie op youtube toevallig bij deze Franse producer terrecht. De spacy geluiden en rollende drums van Constance hadden mijn interesse binnen een aantal klanken weten te wekken. Gek genoeg kon ik in eerste instantie amper iets vinden over de beste man. Dat hij Frans is wist ik echter meteen, niet alleen doordat z’n youtube-naam DariusFrench is, maar vooral door de Franse saus waarmee zijn Velour EP is doordrenkt. De meeste nummers hadden niet misstaan als de b-kant van een Daft Punk-plaat, zonder dat Darius overigens zijn “eigen geluid” in de uitverkoop heeft gedaan.

Na een tijdje doorzoeken kwam ik te weten dat Darius als Terrence N’guyen zijn belastingaangifte doet en samen met partner in crime Dorian Miche de groep Cherokee vormt. Deze Dorian Miche zet op zijn beurt de naam Hana Yori Kichou onder vele zeer verdienstelijke remixjes. Allebei ook zeker het checken waard, maar dat zal wel weer oud nieuws zijn voor de vele house-liefhebbers onder ons.