Arctic Monkeys – 505

Ze hebben dit jaar inmiddels hun vierde album uitgebracht, maar het volgende nummer van de Arctic Monkeys dateert nog uit 2007. Na hun overweldigende debuutalbum kwamen de jonge britten met een aardig vervolg, vooral doordat ze durfden een iets andere richting op te gaan dan de rechttoe rechtaan rock ’n roll die ze op hun eerste album ten gehore brachten. Toch was het tweede album een lichte teleurstelling, doordat het net iet minder rockte dan z’n voorganger. Gelukkig stond er in ieder geval één geweldig nummer op. De opbouw van het laatste nummer 505 is subliem en hoort thuis op een vervolgalbum van zo’n geweldige band. Let op: rockalert bij 2:30!

Bonobo – Animal Magic

Ruim een jaar geleden wist deze triphop-producer van formaat Simplon vol te krijgen, een beste prestatie voor iemand die meer sfeer- dan dansmuziek maakt. Ondanks de goede band en sterke zangeres kwamen de vele prachtig geproduceerde tracks van Bonobo (Simon Green) live niet helemaal tot hun recht. Zijn muziek is het beste te beluisteren na een dag noeste arbeid in combinatie met een hele grote bank en een nog grotere kop thee. Bonobo’s eerste album Animal Magic uit 2000 brengt je geheel tot rust en weet tegelijkertijd je muziekale frontaalkwab te strelen. Kort na zijn debuut tekende de Engelsman bij het gerenomeerde label Ninja Tune om in de daaropvolgende jaren nog drie zeer verdienstelijke albums in elkaar te zetten. Met het geweldige Silver herdefinieert Simon Green het begrip melancholie:

Moon Duo – Mazes

Moon Duo stond 6 mei in Vera Groningen en deze man was daarbij, althans in fysieke vorm, want ik heb de hele avond in een soort trance naar het podium staan staren. Dit niet alleen door de Jezus-coup van zanger Ripley Johnson (Wooden Ships) en het pseudo-autistisch ogende tikwerk van toetseniste Sanae Yamada, maar vooral door de klanken die het Amerikaanse duo wist te produceren.

De beluistering van hun album Mazes zorgt voor een soortgelijke ervaring en maakt je net zo gehypnotiseerd en gedesorienteerd als een echt doolhof dat doet. En ik gooi er nog maar een binnen de muziekjournalistiek zo geliefde metafoor uit: Als het album op gang is, dendert het voort als een trein, een trein die je pas bij het uitstappen doet realiseren dat je erin zat.

Mazes laat zich kenmerken door eeuwig herhalende gitaar-rifjes en korte melodietjes. Boven de muziek zwevende gitaarsolo’s en de hypnotiserende stem van de profetische zanger maken van het geheel een bijna spirituele ervaring. In ‘When You Cut’ wordt Yamada’s vrolijke intro heerlijk aangevuld door Johnson’s repeterende gitaar:

Aeroplane – My Enemy (Rex The Dog Remix)

Deze plaat kwam ik tegen in de Disco-playlist op 22tracks.com. Zo’n retro/robot/jaren ’80-synth sound blijft vet. Het klinkt hier en daar misschien een beetje cheesy, maar dan wel op een coole manier naar mijn idee. En let op de rollende strings die het nummer maken tot het opzwepende stukje muziek dat het is!

Diggy Dex – Links Rechts ft. Wudstik, Big2 & Skiggy Rapz

Ik stond een tijdje geleden in *ahum* De Tapperij in Groningen, toen ik werd opgeschrikt door een aangenaam geluid. De meest beruchte bierbunker van Noord-Nederland lijkt misschien niet de plaats waar je inspiratie op zou kunnen doen voor Lekkeretrack.nl, maar gek genoeg overkwam dit mij. Uit de wegens jarenlang misbruik krakende en piepende boxen klonk een zeer verdienstelijke beat van Nederlandse bodem. Erg funky in elkaar gezet en ondanks de Nederlander die z’n best doet om Engels te rappen, vond ik het toch de moeite waard om even te posten. Mede doordat held Big2 goed loopt te flowen!