Author: Nicky Noble

The Q4 – Sound Surroundings

November 25, 2010

                                                                                                                                                                     

Toen ik de eerste klanken van dit album hoorde wist ik meteen dat de makers ervan begrijpen wat ik waardeer in muziek. Het gevoel dat ik na die eerste noten kreeg kwam tijdens het luisteren van de rest van het album zo nu en dan terug. Het is het gevoel waarbij je je tegelijkertijd in rokerige jazzcafe’s, stoffige zolders vol met vinyl, Amerikaanse vooroorlogse zwart-wit films en moderne muziekstudio’s waant. Het bijzondere aan dit album is dat dit idee in een andere wereld te zijn gewoon door drie Hollandse jongens wordt veroorzaakt.   

 Het album is een goeie combinatie tussen akoestische samples en elektronisch vakmanschap. Er zijn enorm veel soortgelijke platen met gesampelde beats gemaakt, wat het extra knap maakt dat dit album zich qua sound toch weet te onderscheiden. Het album is een mengsel van hiphop, soul en funk, maar wel met een eigen Hollands recept. Eén van de beatkunstenaars van The Q4 gaf tijdens De Wereld Draait Door al toe aan Matthijs van Nieuwkerk dat ze in feite alle klanken op de cd van andere muziek hebben gepikt, maar dat hun doel was een eigen draai aan die klanken te geven. Deze eigen toevoeging terwijl je niks toevoegd is denk ik tegelijkertijd het belangrijkste en moeilijkste van goed sampelen, iets waar The Q4 zeker in is geslaagd.

Pete Rock & INI – Centre of Attention

October 25, 2010 — 1 Comment

Centre of Attention is het eerste en laatste album van het samenwerkingsverband tussen Pete Rock en INI. De leden van de New Yorkse hiphopgroep scheidden elkaars wegen nadat de platenmaatschappij hun debuutalbum in 1995 niet wilde releasen en alleen de single Fakin’ Jax uitbracht. Hoewel het album niet werd gereleased ontpopte de single zich tot een kleine underground-hit en werd het album veel gebootlegged. Dit zorgde ervoor dat de plaat gelukkig in 2003 alsnog werd uitgebracht, waardoor het ook toegankelijk werd voor hiphopliefhebbers die niet bekend zijn met New York’s ondergrondse hiphopwereld.

Het is een album dat je eerst een paar keer moet luisteren voordat je het echt op waarde kunt schatten, maar als je dat punt hebt bereikt is het echt een pareltje. Onder de leden van INI bevinden zich een broertje en jeugdvriend van Pete Rock en je hebt dan ook het gevoel dat je naar een hechte vriendengroep aan het luisteren bent die gezellig samen muziek aan het maken zijn. Alle MC’s klinken nonchalant, rustig en optimistisch, met een soort in het Amerikaanse ghetto ontwikkeld relativeringsvermogen in hun stem. En als klap op de vuurpijl komt de altijd vriendelijke Q-Tip de vrienden nog even vergezellen.

De beats op het album, bijna allemaal geproduceerd door hiphop-zwaargewicht Pete Rock, zijn stuk voor stuk van hoge kwaliteit. Ze worden gekenmerkt door een catchy constructie van samples (The Life I Live) of door een dikke jazzy flow (Grown Man Sport). Ook laten verschillende nummers zich waarmerken door het wegfilteren van samples tijdens de raps. Bij de meeste hiphop-nummers zit de flow ‘m naar mijn mening in de herhaling. Wanneer deze herhaling op precies het juiste moment een seconde onderbroken wordt, zoals in het nummer Think Twice op 2:37, dan rest er niks dan een glimlach in de categorie oor-tot-oor en een klein vreugdedansje. Joepie! Maar door in te zoomen op enkele nummers wordt afgedaan aan de rest van het album. Het is een album dat je alleen in zijn geheel mag beluisteren, alleen dan wordt je getrakteerd op een 16 nummers durende hiphop-trip. Jammer genoeg betekende deze trip tevens het eindstation voor INI.