Author: Ronald

Boris – Feedbacker

January 22, 2012

De Boris die vandaag langskomt bij Lekkeretrack is niet de Boris van Idols met zijn nieuwe hit (uhm…), maar de experimentele rockband Boris uit Japan.

Boris is een avantgardistische band met een behoorlijke staat van dienst. De sinds 1995 meer dan 15 uitgebrachte albums vallen daarbij vooral op door het gebrek aan een eenduidige lijn. Het handelsmerk van de band is dan ook om zo ongeveer elk nieuw album met een complete koerswijziging te komen. Dit gaat van rock naar ambient, van metal naar j-pop. Soms is het allemaal iets teveel van het goede, maar hun conceptuele kijk zorgt soms wel voor sublieme releases.

Voor de avonturier, die daarnaast ook nog beetje doorzettingsvermogen bezit, heb ik hieronder de track Feedbacker geplaatst van het gelijknamige album uit 2003. Op dit album is het nummer opgeknipt in 5 delen, maar hieronder is de track in zijn volledige 44 minuten (maar helaas wel in matige kwaliteit) te beluisteren.

Feedbacker is onder de liefhebbers waarschijnlijk het meest geroemde muziekstuk van Boris. De rustig opbouwende intro met dronende gitaren vol feedback begint pas vanaf een minuut of 10 aanvulling te krijgen van drums en een melodielijn. De eerste 18 minuten wordt je tergend langzaam het stuk ingezogen, waarna er een jankende gitaarsolo volgt van zo’n 6 minuten lang. Steeds meer feedback volgt en het geluid blijft continu aanzwellen tot een grote bak noise en gitaren die na een dik half uur op zijn maximale hoogtepunt raakt.  Langzaam bouwt het nummer vervolgens weer af om de laatste minuten weer in kalmere beginsferen terug te keren.

Feedbacker is een track om voor te gaan zitten en om je door op te laten slokken, pas dan komt deze muziek volledig tot zijn recht.

http://www.youtube.com/watch?v=umfFXnbtZ3I

Todd Terje – Inspector Norse

January 10, 2012 — 1 Comment

Met een nummer 4 én 5 notering in Resident Advisors ‘best tracks of 2011’-lijst heeft Todd Terje niet gewoon 1, maar zelfs 2 anthems van 2011 op zijn naam staan. Dat hij niet van plan is om het in 2012 rustiger aan te doen bewijst hij met de gloednieuwe It’s the Arps EP op Smalltown Supersound. Dit is overigens een zeer tof label uit Noorwegen, waar echt van alles op uit wordt gebracht met een Scandinavische inslag, vaak toffe free jazz, maar ook veel electronic. Deze nieuwe van Todd Terje past daar eigenlijk perfect bij.

De gehele lp is gemaakt op een oude ARP 2600 synthesizer (uit 1985 ofzo), niet bekend bij mij, maar als je googled zul je zien hoe gaaf dat ding er eigenlijk uit ziet!

 

Dub Phizix and Skeptical feat Strategy – Marka

December 12, 2011 — 1 Comment

Exit Records van dBridge is de laatste jaren vergaarbak voor alles wat next level drum ‘n bass is. Onder andere Consequence, Survival en Instra:mental hebben dit label tot de top binnen deze nichemarkt gemaakt. Kneitersharde bass, wazige geluiden en een space atmosfeer zijn hierbij de vaste ingrediënten. Nieuwe aanwinst is de track Marka, inclusief gave passende clip, van Dub Phizix and Skeptical.  Dit niet in de minste plaats door de sfeervolle aanvulling van MC Strategy.

Een andere vette track die ik tegenkwam is er eentje op de nieuwe verzamelaar van Commercial Suicide en is van Cern, Dose & Teknik. In Engeland al een populair plaatje, niet in de minste plaats omdat het een hoog Ed Rush & Optical gehalte bevat.

http://www.youtube.com/watch?v=SPiczbXmY3A

Funked dit keer allemaal voor geen meter, maar desalniettemin pure energieboosters.

Michael Kiwanuka – Worry Walks Beside Me

December 6, 2011 — 1 Comment

Afentoe wil ik wel eens illegaal handelen, zo had ik vorig jaar als eerste user Four Tet – Love Cry op Youtube geplaatst. Een paarhonderdduizend (!) weergaven later werd mijn account helaas geblokkeerd. Toch blijf ik nog wel eens muziek posten op Youtube, in kleine schaal en puur om het met anderen te kunnen delen. Meestal blijft dit bij maximaal een paar honderd views.

Ongeveer 2 maand geleden heb ik weer een track geplaatst van een onbekend talent waar ik zeer van gecharmeerd ben. Zijn naam is Michael Kiwanuka en hij maakt oude klassieke soul op een authentieke manier. Vooral zijn stem is fenomenaal, maar ook zijn songwriterskills mogen er wezen.

Nu heeft het nummer Worry Walks Beside Me inmiddels alweer 36 duizend views, alleen door het uitbrengen van inmiddels 3 EP’s. Maart 2012 komt zijn debuutalbum uit en zal zijn ster verder rijzen, want waar hoor je tegenwoordig nog zulke authentieke soul?

Zomby – Dedication

December 4, 2011 — 1 Comment

Zomby is een rare snuiter. Afgelopen week in Utrecht heb ik hem live mogen aanschouwen en dat was naast een unieke situatie vooral een belevenis. Los van zijn productionele kwaliteiten staat Zomby vooral negatief bekend wegens het regelmatig niet op komen dagen bij gigs of het weglopen midden in zijn set. Het daarbij verhullen van zijn identiteit door middel van een masker doet hem een beetje denken aan Burial. In het roddelcircuit wordt zelfs met regelmaat beweerd dat Burial en Zomby dezelfde persoon zijn, maar dat beschouw ik als onzin.

Positieve aan de geheimzinnige en immer intuïtieve Zomby is dat hij door zijn eigengereidheid tracks weet uit te brengen die amper in een hokje te vangen zijn. Meestal wordt Zomby gelinkt aan dubstep, maar dat komt waarschijnlijk alleen omdat hij uit Engeland komt ofzo, want Zomby is veel meer dan dat. Afgelopen zaterdag wist Zomby te verbazen met een combinatie van oude UK Garage, oude rave, nog oudere jungle, dit gecombineerd met knalharde nieuwe underground hiphop van ondermeer Lil’B, Clams Casino en The Weeknd. Onmogelijk te mixen moet Zomby gedacht hebben, want zijn overgangen klonken werkelijk nergens naar. De vibe in het publiek was er gelukkig niet minder om.

Zijn laatste album Dedication is een conceptalbum die het verlies van een dierbare weer moet geven. Meer verhaallijn is er niet, Zomby laat het verder maar over aan de luisteraar om hier een eigen invulling aan te geven. Het album bestaat uit 16 fragmentarische tracks die na afloop van elke track een soort smachtend gevoel naar meer doen opwekken. Dit gevoel verdwijnt keer op keer snel als de volgende track ook weer een briljantje blijkt te zijn. Het is moeilijk om dit album in 1 track te vatten, maar met Natalia’s song als langste track op het album moet je toch een goed idee van het album Dedication krijgen.