De afgelopen periode heeft Radiohead bijna elke maand nieuwe remixen uitgebracht van hun laatste album The King of Limbs. Een album dat wel goed was, maar voor Radiohead begrippen toch een tikkeltje tegenviel. De uitgebrachte remixen geven het album The King of Limbs pas echt bestaansrecht en zijn nu allemaal op een verzamelalbum uitgebracht. Hierop een combinatie van gelauwerde remixers als Caribou, Four Tet en Jamie xx, aangevuld met hippe nieuwkomers als Pearson Sound, Blawan, Object en Anstam. Deze laatste namen allen nieuw talent uit de voornamelijk londonse electronicascene. Dit maakt deze verzamelaar tot een gevarieerd album met 19 tracks door 19 remixers.
Maar, een beetje vreemd, nu blijken er nog 3 remixen uit te komen die niet op tijd af waren om op het remixalbum te komen staan. Of dat nu een marketingtruc is of de waarheid, ik ben in ieder geval blij dat ze er zijn.
1 Van deze 3 remixen is namelijk gedaan door Jamie xx, die al een remix van Bloom op het verzamelalbum heeft staan. Veel commentaar op deze track was dat hij niet helemaal af klonk. Jamie xx moet deze kritieken gelezen hebben en gedacht, dit kan ik beter. De nieuw uitgebrachte Bloom rework part 3 klinkt dus gelukkig meer dan af, sterker nog, het is misschien wel de beste remix die er tot nu toe is uitgebracht van The King of Limbs.
Met een afkomst uit de Detroitscene (begon Elzhi zijn bekendheid te vergaren met Slum Village, om vervolgens solo verder te gaan. Erg productief is Elzhi hierin nooit geweest, maar zijn weinige solowerk met voornamelijk producer Black Milk en zijn featurings op albums van anderen creëerde wel een continu blijvende buzz rondom de rapper.
Elzhi liep al jaren rond met het idee om Illmatic overnieuw te doen, vooral als eerbetoon aan Nas en dit album. Pas na de ontdekking van het 8-koppige jazzensemble Will Sessions ontstond het definitieve idee, live instrumenten en nieuwe door Elzhi zelfgeschreven lyrics. Het resultaat is een verbluffende rework van een legendarisch album, gezegend met louter positieve kritieken uit de hiphopwereld. Een klassiek album in ere houden, er een eigen draai aan geven en daarnaast het geluid helemaal naar 2011 trekken, het is dan ook een puur staaltje kwaliteit wat Elzhi met Elmatic heeft neergezet.
Extra charme hierbij is dat het album gewoon gratiesch (legaal) te downloaden is op vanaf zijn website www.elzhi.com. Dus waarom niet proberen zou ik zo zeggen!
De lancering van het nieuwe album van dj Shadow is niet bepaald soepel verlopen. In de afgelopen maand is de tracklist van dit album al enigszins aangepast, dit vanwege dj Shadows problemen met de sample clearance op diverse tracks. Het album heeft daarom ook een uitgestelde releasedatum gekregen, maar komt nu dan toch in de winkels te liggen vanaf 27 september. De track Im excited is vanwege de clearance problemen dan ook (uit voorzorg) van het album gehaald. Erg lullig voor dj Shadows marketingapparaat, aangezien juist bij deze track een hele EP en single was bedacht om dit album te gaan promoten. Deze EP is dus uit de schappen gehaald, en de overige tracks op die EP zijn achteraan dit album geplakt.
Het meest dubieus in deze kwestie is misschien wel dj Shadow zelf. De man die groot is geworden door het samplen, maar is nu slachtoffer van het huidige auteursrechtenklimaat dat werkelijk helemaal nergens meer over gaat. Voor artiesten wordt het natuurlijk ook steeds minder werkbaar als elk melodielijntje geclaimed wordt als zijnde artistiek eigendom van een of andere collega. Saillant detail in deze is dat dj Shadow hier zelf net zo hard aan meewerkt, aangezien artiesten die dj Shadow samples willen gebruiken hier ook veelal geen toestemming voor krijgen. Een idiote situatie en daarnaast een dubieuze handeling van een man die juist faam heeft kunnen maken door het kosteloos samplen van alles wat los en vast zit.
Met het opgebouwde krediet zit het tussen mij en dj Shadow dus al niet helemaal snor. Meenemend dat The Outsider lang niet mee kan komen met het muzikale geweld op dj Shadows eerste twee platen en er verder niet al te veel rumoer is geweest rond nieuwe producties van de beste man, was ik vooraf aan het beluisteren licht sceptisch. Gelukkig blijkt dit album best een meevaller gezien zijn voorgeschiedenis.
Dit nieuwe album is natuurlijk geen Entroducing, waarbij er vaag wordt omgesprongen met beats en het geheel ondanks het experiment toch zeer toegankelijk klinkt. De laatste 10 jaar is dj Shadow juist meer richting rock en mainstream aan het hinten, zo ook op deze plaat. De basis van hiphop (dan wel triphop) blijft overeind, waarbij het vooral opvalt dat dj Shadow tegenwoordig veel meer werkt aan tracks met een kop en staart. Het album doet daarmee dan ook behoorlijk veel hinten naar de sound van UNKLE, waarmee hij de laatste tijd ook weer wat lijntjes heeft lopen.
Zelf zegt dj Shadow meer dan een jaar zeer hard gewerkt te hebben aan dit album, wat goed te horen is in de veelal sterke producties. Helaas is dat ook een beetje een manke van dit album, waarbij dj Shadows vermogen om hiphop te combineren met funk en soul nog maar sporadisch naar voren komt. Een van de fijnere tracks vind ik dan ook redeemed (wie is de zangeres?), waarin dj Shadow zijn oude sound goed weet te verweven met zijn huidige productiestijl. Al met al een zeer degelijk album, waarbij dj Shadow waarschijnlijk weer volop te horen zal krijgen dat het album niet zo goed is als Entroducing, maarja, dat is dan ook bijna onmogelijk.
Het zat er natuurlijk al een beetje aan te komen met Four Tet. Al een aantal jaar is Kieran Hebden bezig om zich meer te richten op de dansvloer. Verschillende samenwerkingen met onder andere Thom Yorke en Burial gaven zijn liefde voor de UK-scene al een beetje weer. Met deze nieuwe single Locked gaat Kieran Hebden verder met waar hij gebleven was. En dat is nog dieper de dansvloer op, bijna richting dubstepgoeroes van DMZ. Binnen DMZ vallen onder andere Digital Mystikz en Loefah, grondleggers van de diepe droge dubstepvariant. Kieran Hebden zou Four Tet natuurlijk niet zijn als hij hier niet zijn unieke eigen sound van wist te creëren. In september komt hij met een nieuwe FabricLive, deel 59 alweer, wat ongetwijfeld weer smullen geblazen wordt.
Een van de artiesten die de afgelopen 5 jaar het meest in mijn playlist heeft gestaan is zonder twijfel Cunninlynguists. Bovenaan mijn last.fm alltime playlist siert Cunninlynguists de lijst, met op redelijke achterstand Amon Tobin, Burial en The Roots. Niet de minste artiesten die voorbijgestreeft zijn door de toch relatief onbekende hiphopformatie Cunninlynguists.
Binnen de mainstream heeft Cunninlynguists nooit bekendheid vergaard, toch zal elke backpack hiphopper wel een album van dit collectief in de kast hebben staan. Cunninlynguists maakt hiphop uit het zuiden, soulvol en met een boodschap. De beats zijn fris en bovenal zeer hoogwaardig. Mijn voorkeur bij beats gaat meestal uit naar oldscool sampleproducers als Pete Rock en J Dilla. Producer KNO (foto boven) van Cunninlynguists weet juist te overtuigen met electronische bijna poppy beats. Melodieus en catchy, maar gelukkig nergens cheasy. Hun laatste album, uitgebracht dit jaar, is helaas niet goed gelukt, maar de albums hiervoor zijn stuk voor stuk aanraders.
Van het album A Piece of Strange uit 2006 plaats ik het nummer The Gates, wat een samenwerking is met Tonedeff.
