Acoustic

Sicko Cell

September 22, 2011

2011 was toch wel het jaar van James Blake. Punt.
En hoe kan het dan ook anders, afgelopen zaterdag kreeg Blake de beschikking over misschien wel de ‘twee meest gewilde uurtjes in de electronische muziekwereld’. Want zeg nou zelf… Als je een Essential Mix voor BBC Radio 1 hebt mogen maken, dan hoor je echt bij de groten op deze aardkloot. Een bijzonder mix to say the least. Klassiek werk van Eric Satie, The Tallest Man On Earth met zijn scherpe stem, soul door D’Angello, hiphop by Outkast, en ook Stevie Wonder doet een duit in het zakje. Naast veel nog niet uitgebracht materiaal van Blake zelf hebben ze allemaal een plekje gekregen in deze one-of-kind Essential Mix.

Een track die mij direct opviel was de nieuwe Joy Orbison (foto), bekend van ‘So Derobe’ en ‘Hyph Mngo’.
Lekkere track! Punt

http://youtu.be/mH81fAjLdqI

En natuurlijk is deze post niet af zonder de Essential Mix van Blake zelf.

James Blake – BBC Radio 1 Essential Mix (2011-09-17) by Hypetrak

Kurt Vile – Smoke Ring For My Halo

June 30, 2011 — 1 Comment

Op 29 juni jl heb ik Kurt Vile en zijn band The Violators mogen aanschouwen in poptempel Vera, waar deze amerikaan ter promotie van alweer zijn vierde studio album  Smoke Ring For My Halo (2011) zijn opwachting maakte. Ik was vóór het uitbrengen van zijn laatste LP nog niet bekend met zijn werk en ging dus met het maagdenvlies nog op mijn oren richting de Groningse club voor de internationale pop underground.

Kurt ving, evenals op zijn album, aan met het nummer ‘Baby’s Arms’. Een rustige, repeterende track die uitermate geschikt is om een zaal of huiskamer op te warmen voor wat er nog komen gaat. Het kwartet bestaande uit drie gitaristen en een drummer zette dit dan ook moeiteloos om in een goed opgebouwde en gevarieerde set. Dezelfde eigenschappen die ook kunnen worden toegewezen aan het album, dat balanceert tussen melancholische folk enerzijds en repeterende  indie rock anderzijds. Het repertoire doet hier en daar denken aan het werk van Bob Dylan en Beck en is bij vlagen van een hypnotiserend karakter. Naast de pop en rock georienteerde tracks ‘Jesus Fever’, ‘Puppet To The Man’, ‘On Tour’ en ‘In My Time’ zijn ‘Runner Ups’ en ‘Peeping Tomboy’ twee pareltjes op het album. Dit zijn dan ook de twee nummers die Kurt live, zonder begeleiding van zijn band, met alleen zijn akoestische gitaar opvoerde. Zo puur, zo mooi, zowel live als op je home cinema set. Beloofd.

Selah Sue

June 20, 2011

Het is een goed jaar voor Selah Sue. Door menigeen opgemerkt en ook al in diverse shows voorbij gekomen. En met festivals als Pinkpop, Rock Werchter en Sziget heb je een solide basis als artiest. En terecht! De sound van Selah is een verrijking voor de popmuziek. Een combinatie van hiphop, soul en funk met af en toe zelfs rap maar bovenal fantastische zang.

Naast dat ze een geweldig album heeft afgeleverd afgelopen jaar is het ook een ware performer. Een van de weinige artiesten dit jaar op Pinkpop die niet gewoon het album keurig opdreunde. Improvisaties, afwijken van de originelen, interactie met publiek en stage presence. Een rijzende artiest waar nog menig gevestigde artiest wat van kan leren als het gaat om live een show neerzetten. Het zet je aan het denken dat de duur, zo niet teveel, betaalde bands het live toch niet altijd waar kunnen maken.

Maar terug naar het album genaamd Selah Sue. Want ook hiervoor niets dan lof. De nummers wisselen goed af zonder monotoon te worden en het is zo’n album dat je op repeat zet en van voor tot achter luistert. Een ware aanrader voor wie haar niet al ontdekt had! En mocht je twijfelen… het album wordt echt beter naarmate je het vaker hoort!

Destroyer – Kaputt

June 10, 2011

 

Kaputt

Binnenkort gaan we lekker met z’n allen op zomervakantie. Eindelijk heb ik dan ook de tijd om alle uitgekomen nieuwe muziek van het afgelopen jaar wat nog op plank ligt, eens goed te beluisteren. En ik heb denk ik nog muziek liggen voor wel 8 vakanties…;-)
Eén daarvan is deze……een juweeltje! Al enige tijd uit in Amerika maar sinds kort ook in Nederland verkrijgbaar. En noordelingen opgelet……want ze spelen in Vera komende maand! (30 juni). Het is een zeer diverse plaat die mij gelijk terug doet denken aan een bepaalde sound uit de jaren 80. Stuk voor stuk slaan de nummers een andere weg in. Hij is overigens te beluisteren op de luisterpaal….
Ik was na 2 keer verkocht! Wat mij betreft wordt dit mijn plaatje voor deze zomer.

Nick Drake – Pink Moon

May 9, 2011

We gaan weer eens ‘Terug in de Tijd met Timsja’ en wel naar het jaar 1971. Nicholas Rodney Drake neemt in oktober van dat jaar zijn, zo blijkt later, laatste LP Pink Moon op tijdens een vier uur durende opnamesessie. In november van 1974 wordt de dan 26 jarige Drake dood aangetroffen in zijn ouderlijk huis, nadat hij zichzelf  ‘s nachts van het leven heeft beroofd.

Bij het schrijven van het slechts 28 minuten durende album lijkt de Engelsman zijn noodlottige einde al  te hebben bepaald. Zijn akoestische gitaar huilt en zijn teksten zijn zwaarmoedig, maar recht uit het hard. In dat opzicht doet het album denken aan het werk van José Gonzalez. De Zweed die debuteerde met ook twee zware, korte en minimalistische albums die je raken in het diepst van je ziel. Waar Gonzalez nog uitpakte met een klein arsenaal aan instrumenten is op Pink Moon slechts Nick’s akoestische gitaar te horen. Uitzondering is de titeltrack waarop later een piano is toegevoegd. Luister hieronder naar het prachtige ‘Road’.

“You can say the sun is shining if you really want to” 
Nick Drake 1948 – 1974

Met dank aan mijn goede vriend Jeff.