Hip Hop

Opgezwolle – Eigen wereld

November 13, 2010

Lange tijd heb ik gedacht dat ik klaar was met de hiphop-sound. In mijn puberteit veel geluisterd naar Rakim, maar ook 2pac en The Notorious… Afgezien van Rakim draai ik dat eigenlijk nooit meer en ik denk dat het vooral komt omdat ik het allemaal wat makkelijk en overdreven vind. Of misschien komt het doordat zij uit een wereld komen die wij hier toch niet kennen. Guns en thug fettish komen hier niet voor. Niet zoals dat in Amerika bestaat.

Nederhop had ik dus helemaal weinig mee. Want het meeste vind ik toch gewoon een aftreksel van Amerikaanse hiphop. Hoewel ik een paar namen kan waarderen zoals Extince etc. is het geen muziek die ik snel zal kopen. Tot een vriend van mij met een album van Opgezwolle aan kwam zetten. Eigen wereld, dat gaat over de wereld hier in Nederland en raakt aan waar het hier wel over gaat. En met wat ik veel mis in Amerikaanse hiphop… nuance. Geen zwart-witpraterij maar twijfels, flarden van gedachten en overwegingen. Soms serieus maar ook regelmatig met een knipoog.

Dit album behoorde dan ook al gauw tot een van mijn absolute favorieten en draai ik eigenlijk altijd van begin tot eind. En op repeat. Het samenspel van tekst en muziek is verfijnd. De beats zijn met een enorme precisie uitgewerkt, die vooral gaat opvallen bij herhalend luisteren. En ik weet het… ik ben een leek in dit genre maar muzikaal vind ik dit muziek op een zeer hoog niveau. Een must have niet alleen voor hiphop-liefhebbers! En ik ben blij dat ik hiphop herontdekt heb.

Pete Rock & INI – Centre of Attention

October 25, 2010 — 1 Comment

Centre of Attention is het eerste en laatste album van het samenwerkingsverband tussen Pete Rock en INI. De leden van de New Yorkse hiphopgroep scheidden elkaars wegen nadat de platenmaatschappij hun debuutalbum in 1995 niet wilde releasen en alleen de single Fakin’ Jax uitbracht. Hoewel het album niet werd gereleased ontpopte de single zich tot een kleine underground-hit en werd het album veel gebootlegged. Dit zorgde ervoor dat de plaat gelukkig in 2003 alsnog werd uitgebracht, waardoor het ook toegankelijk werd voor hiphopliefhebbers die niet bekend zijn met New York’s ondergrondse hiphopwereld.

Het is een album dat je eerst een paar keer moet luisteren voordat je het echt op waarde kunt schatten, maar als je dat punt hebt bereikt is het echt een pareltje. Onder de leden van INI bevinden zich een broertje en jeugdvriend van Pete Rock en je hebt dan ook het gevoel dat je naar een hechte vriendengroep aan het luisteren bent die gezellig samen muziek aan het maken zijn. Alle MC’s klinken nonchalant, rustig en optimistisch, met een soort in het Amerikaanse ghetto ontwikkeld relativeringsvermogen in hun stem. En als klap op de vuurpijl komt de altijd vriendelijke Q-Tip de vrienden nog even vergezellen.

De beats op het album, bijna allemaal geproduceerd door hiphop-zwaargewicht Pete Rock, zijn stuk voor stuk van hoge kwaliteit. Ze worden gekenmerkt door een catchy constructie van samples (The Life I Live) of door een dikke jazzy flow (Grown Man Sport). Ook laten verschillende nummers zich waarmerken door het wegfilteren van samples tijdens de raps. Bij de meeste hiphop-nummers zit de flow ‘m naar mijn mening in de herhaling. Wanneer deze herhaling op precies het juiste moment een seconde onderbroken wordt, zoals in het nummer Think Twice op 2:37, dan rest er niks dan een glimlach in de categorie oor-tot-oor en een klein vreugdedansje. Joepie! Maar door in te zoomen op enkele nummers wordt afgedaan aan de rest van het album. Het is een album dat je alleen in zijn geheel mag beluisteren, alleen dan wordt je getrakteerd op een 16 nummers durende hiphop-trip. Jammer genoeg betekende deze trip tevens het eindstation voor INI.

Eric B. & Rakim – Paid In Full

September 25, 2010

Onder het kopje ‘Terug in de Tijd met Timsja’ vandaag met enige terugwerkende kracht aandacht voor de classic LP Paid In Full van het legendarische rap-duo Eric Barrier en William Griffin. In hip-hop land wordt dit album uit 1987 door velen gezien als één van de meest invloedrijke in het genre. Het feit dat de LP destijds in slechts een week is opgenomen is maar weer het bewijs dat goede dingen niet altijd veel tijd en moeite kosten. Dat het album slechts 45 minuten duurt is overigens ook te danken aan dit feit. Ruim 20 jaar na de release klinkt Paid In Full echter nog steeds moddervet en uniek.

Na een enigszins tam begin met de tracks “I Ain’t No Joke”, het instrumentale “Eric B Is On The Cut” en “My Melody” komt het album met “I Know You Got Soul” echt los. Het unieke, rauwe en monotone stemgeluid van Rakim is in combinatie met de samples en het werkelijk furieuze scratchwerk van Eric B. een lust voor het oor. Opvallend is ook dat laatstgenoemde, als DJ zijnde, erg prominent aanwezig is op het album. Naast “Eric B Is On The Cut” zijn ook “Chinese Arithmetic” en “Extended Beat” tracks waar Rakim niet aan te pas komt. Tegenwoordig is er op langspeelplaten nog maar weinig plaats voor instrumentale beats. Waarschijnlijk zijn de grote platenbonzen bang dat teveel instrumentale intermezzo’s een album niet interessant genoeg houden. Noem me oubollig, maar ik verlang terug naar de tijd dat hip-hop nog MC-ing én DJ-ing was.

Hoogtepunt van het album is de titel track “Paid In Full” dat gebasseerd is op een rollende, rustige beat die na 30 seconden wordt vergezeld door een basloopje dat dikker is dan de Van Dale. Rakim opent met zijn wereldberoemde “Thinking Of A Masterplan…” en voor de duur van het nummer vraag je je inderdaad af uit welke mouw ze dit meesterwerk toch binnen een week hebben kunnen schudden. Bij aanvang van het aansluitende “As The Rhyme Goes On” brengt een eenvoudig sample enige verlichting; “Pump It Up Homeboy” klinkt het door de boxen. Het zijn de Beastie Boys die in 1986 de hip-hop wereld al hadden doen schudden en lijken via deze weg te willen zeggen dat écht niet alleen Eric en Rakim invloed hebben gehad op de hedendaagse hip-hop. En dat is natuurlijk waar. Toch is hip-hop voorgoed veranderd na het verschijnen van dit album.

Luister hier naar de Coldcut Remix van “Paid In Full” die op de re-issue van het album in 1998 als bonustrack werd toegevoegd. Classic sh*t homeboys and girls.

Eric B & Rakim – Paid In Full (Coldcut Remix) by 2tha9s

Beastie Boys – Paul’s Boutique

September 1, 2008
Paul's Boutique

Na het het debuut-album Licensed To Ill (1986) bleef het lang stil rondom de drie rappers uit de Big Apple. Pas drie jaar later kwamen de heren met een nieuwe LP op de proppen; Paul’s Boutique. Er zijn veel rap-formaties die de hoge verwachtingen van de eerste plaat niet kunnen waarmaken. De Beastie Boys komen in 1989 echter met een album dat in weinig opzichten teleurstelt, maar tegelijkertijd wel degelijk afwijkt van zijn voorganger. “Fight For Your Right”, “Girls” en “Time To Get Ill”, allen afkomstig van Licensed To Ill, kunnen door de dertigers van nu nog feilloos meegebruld worden. Op Paul’s Boutique ontbreken deze platen grotendeels. Mijn ervaring leert dat dit gegeven, met name op de lange termijn, een album ten goede komt.

Het album is in tegenstelling tot zijn voorganger niet geproduceerd in samenwerking met Rick Rubin, maar met de Dust Brothers. Naar mijn mening zijn het juist de “brothers” die met rollende beats boordevol percussie en funk een aangename aanvulling vormen op het unieke stemgeluid van MCA, King Ad-Rock en Mike D. Vooral twee laatstgenoemde kunnen nogal op mijn zenuwen gaan werken na meer dan een half uur luisteren. Dit album blijft echter, vooral door de producties, ruim 53 minuten lang een lust voor het oor. Naast de percussie en funk samples bevat de LP  strakke bass-loops, catchy gitaar-riffs en zijn hier en daar country invloeden gebruikt om het geheel nog die extra touch te geven die zo bij deze beestachtige jongens past. De plaat wordt goed opgebouwd en een verscheidenheid aan beats wisselt elkaar in hoog tempo af. Daarnaast worden langzamere tracks op gepaste wijze afgewisseld met up-tempo nummers. Ondanks de tempo-wisselingen zijn de nummers qua stijl vergelijkbaar en zijn er geen tracks die boven de rest uitsteken of van opvallend mindere kwaliteit zijn. Daarmee is dit album over de gehele breedte gezien kwalitatief hoogstaand. Niet alleen een must-have voor de hip-hop liefhebber, maar voor de muziekliefhebber in het algemeen!