Minimal

Bloody Beetroots / Brian Eno / Ólafur Arnalds

April 25, 2012

Deze post is eigenlijk een drie-in-één. Het begint met de video hieronder van The Bloody Beetroots met daarin een kleine behind the scenes bij Bennet Pimpinella die de video heeft gemaakt voor hun single ‘Romborama’. Waar het echter om gaat is de muziek eronder. Muziek die, voor de leek, misschien wat vreemd zal klinken bij een Beetroots video. Niets is echter minder waar. Het eerste nummer wat je hoort is een re-edit/remix van Brian Eno’s ‘Dry River’ waar ik maar niet achter kan komen. Het tweede nummer is er één van Ólafur Arnalds (foto), ‘Þú Ert Jörðin’ (You are the Sun). Niet alleen lekker, maar bijzonder mooi en noodzakelijk om te delen met de wereld…

EDIT: Broer en mede-blogger Tom vond de gezochte versie van Dry River. Check ‘m hier.

Sicko Cell

September 22, 2011

2011 was toch wel het jaar van James Blake. Punt.
En hoe kan het dan ook anders, afgelopen zaterdag kreeg Blake de beschikking over misschien wel de ‘twee meest gewilde uurtjes in de electronische muziekwereld’. Want zeg nou zelf… Als je een Essential Mix voor BBC Radio 1 hebt mogen maken, dan hoor je echt bij de groten op deze aardkloot. Een bijzonder mix to say the least. Klassiek werk van Eric Satie, The Tallest Man On Earth met zijn scherpe stem, soul door D’Angello, hiphop by Outkast, en ook Stevie Wonder doet een duit in het zakje. Naast veel nog niet uitgebracht materiaal van Blake zelf hebben ze allemaal een plekje gekregen in deze one-of-kind Essential Mix.

Een track die mij direct opviel was de nieuwe Joy Orbison (foto), bekend van ‘So Derobe’ en ‘Hyph Mngo’.
Lekkere track! Punt

http://youtu.be/mH81fAjLdqI

En natuurlijk is deze post niet af zonder de Essential Mix van Blake zelf.

James Blake – BBC Radio 1 Essential Mix (2011-09-17) by Hypetrak

Paul Kalkbrenner – Berlin Calling

October 23, 2010

Ook weer even na dato, maar Kalkbrenner is nog lang niet door iedereen ontdekt die hier van kan houden. En late ontdekkingen passen goed bij Kalkbrenner. Want hoewel hij in 2009 in de hitlijsten pareerde met Sky and Sand, was dat ook al aan de late kant. Het nummer is namelijk de titelsong van de film Berlin Calling die al een jaar eerder uitgebracht was. En pas sinds 2009 is hij echt wat meer bij het grote publiek bekend geworden, terwijl een aantal nummers van Berlin Calling stammen uit 2004. Maar terecht, want zijn nummers zijn heerlijk.

Kalkbrenner kenmerkt zich door een ontzettend eigen geluid in een scene waar dat toch niet altijd even makkelijk is. Vrijwel elk nummer pik je er zo uit en tja, waar bestaat dat eigen geluid dan uit? Veel variatie in samples, veel afwisseling in effecten, een minimale drumlijn maar dikke diepe vette bassen die uitmonden in een muzikale golf van opzweping. Bij de meeste nummers behoudt hij het ingetogen geluid en blijft er een drang naar een climax die hij maar uitstelt en soms maar net aan laat komen.

Knap in een tijd waarbij de clubs gevuld lijken te worden met hits en dj’s soms maar een half uur hun geluid mogen laten horen. Kalkbrenner behoudt de rust en de opbouw waarmee je een zaal echt tot een climax kunt brengen. Gedoseerd en telkens een beetje meer. Oftewel, ga deze muziek luisteren of de film kijken voor je de stad in gaat… met het risico dat je natuurlijk vervolgens in de stad zelf bedrogen uit komt.

02 Paul Kalkbrenner – Queer Fellow Original Mix by M.R

Four Tet – There Is Love In You

September 19, 2010 — 1 Comment

Alweer de vijfde LP van de brit Kieran Hebden en zijn vierde op Domino Recording. Voor de liefhebbers van de tastbare versie van deze plaat is er de 12″ dubbelaar of de “ouderwetse” compact-disc. Steeds vaker kies ik voor de laatstgenoemde. Niet om de geluidskwaliteit, maar om de simpele reden dat ik een plaat in zijn geheel wil kunnen luisteren zonder deze om te moeten draaien. De CD is gehuld in een minimaal stukje kleurrijk uitvouwbaar karton met daarin een klein stukje papier met daarop de tracklist en beknopte credits. Weinig afleiding dus en des te meer aandacht voor waar het allemaal om draait; de muziek.

Verbaasd was ik over de soms toch wel negatieve reacties die ik las over dit album op het wereldwijde web. Vaak luisteraars die aangaven de nieuwe dansbare richting van Hebden niet te waarderen. Ik ken de vorige LP’s van Four Tet niet en kan dus ook met een totaal onbevooroordeelde blik luisteren naar dit album. Na het horen van de openingstrack was ik eigenlijk al verkocht; werkelijk alsof er een engeltje over je oren heen pist. Niet voor niets is de titel waarschijnlijk ‘Angel Echoes’; een plaat die opgebouwd is rond een in-stukken-gehakt  melancholisch vocal-sample dat zo vreselijk catchy is dat je eigenlijk niet wilt dat dit nummer ooit nog ophoud. Leuk detail is dat je na goed beluisteren van het sample ook de titel van het album kan verklaren.  Het geheel borduurt vervolgens via de single ‘Love Cry’  voort op de minimale vierkwarts ritmes van Hebden. Enige uitzondering is hier de track ‘This Unfolds’ waarvan de eerste vier minuten fungeren als een soort break op het album door zijn trip-hop-esque karakter. Ondanks het feit dat de nummers op de plaat veelal eenzelfde opbouw vertonen hebben ze één-voor-één een eigen identiteit. Vaak hoor je dat producers vervallen in het hergebruiken van bepaalde geluiden uit hun synthesyzer die het nou eenmaal goed blijken te doen bij het publiek. Hebden laat zich hiertoe niet verleiden en weet hiemee een boeiend stukje afwisselende muziek af te leveren. De kritiek dat de afzonderlijke nummers zich niet genoeg ontwikkelen deel ik enigszins; veelal lijken ze te eindigen zoals ze begonnen. Echter, schijn bedriegt toch veelal en in het minimale karakter schuilt dan ook de kracht. Dit is een album dat je veel vaker moet luisteren voordat je alle lagen in de muziek hebt ontdekt. Voor al jullie minimal en electronic freaks: koop dit album en geniet.

Four Tet – Angel Echoes by WeAreBlahBlahBlah